woensdag 21 januari 2009

wat gaat de tijd toch snel....

Ik weet het nog als de dag van gister, de eerste visuele kennismaking met mijn dochter, amper 4 pond en een klein dubbelgevouwen lijfje. Die heldere blik in haar (oedeem)oogjes, die toen al zeiden, het komt wel goed, vertrouw maar op mij.




En of het goed gekomen is, reken maar!!



En nu is ze al bijna 8!
En ook al worstelt ze weleens met grote (kleine) vraagstukken en is de wereld soms nog wel eens te groot voor haar, ze gaat er wel voor! Langzaam, met kleine stapjes laat ze me los (en soms gaat dat mij zelfs wel eens te snel). Haar kamer is háár kamer, compleet met bel. Kleuterspeelgoed heeft ze opgeruimd, daar vindt ze niks meer aan (maar de knuffels blijven, want "mama toch, je doet je "kinderen"toch niet weg?")School is geweldig, ze gaat er helemaal voor, vriendinnetjes in overvloede, zwemdiploma's genoeg, schaatsen onder de knie en gymen is het einde (dank je wel meester Robert Jan) En dat fietsen, dat fietsen komt ook nog wel, als de wereld niet meer zo groot lijkt.